13.08.2014 przez mgr Stanisław Rydzoń
Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej
(Dz. U. z 2013 r. poz. 982) prawo do renty socjalnej przysługuje osobie
pełnoletniej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia
sprawności organizmu, które powstało:
1) przed ukończeniem 18 roku życia,
2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia,
3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.
Osobie która spełnia jeden z wymienionych warunków przysługuje:
1) renta socjalna stała – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała,
2) renta socjalna okresowa – jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa.
Ustalenie
całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik lub komisja
lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w oparciu o przepisy art. 12
ust. 1 i 2 , art. 13 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 22013
r. poz. 1440).
Należy wyjaśnić, że niezdolną do pracy jest osoba,
która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej i
nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.
Natomiast całkowicie niezdolną do pracy jest osoba , która utraciła
zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.
Jak podano wyżej na
okoliczność ustalenia stanu zdrowia osoby starającej się o tą rentę
przeprowadzane jest badanie przez lekarza orzecznika. Lekarz orzecznik
może stwierdzić całkowitą niezdolność do pracy pozostającą w związku z
naruszeniem sprawności organizmu w jednym z w/w okresów. Może też
stwierdzić , że ta niezdolność nie powstała w wymienionym czasie. W
pierwszym przypadku wnioskujący o rentę ją otrzyma w formie osobnej
decyzji ZUS.
W drugim przypadku ZUS poinformuje wnioskującego, że
od orzeczenia lekarza orzecznika ma prawo wnieść sprzeciw do komisji
lekarskiej działającej przy tym samym oddziale ZUS w zakreślonym ściśle
terminie (14 dni). W sprzeciwie od orzeczenia lekarza orzecznika należy
powołując się na datę wydania i nr orzeczenia wnieść o ponowne zbadanie
stanu zdrowia tym razem przez komisję lekarską. W przypadku wydania
przez komisję lekarską orzeczenia potwierdzającego całkowitą niezdolność
do pracy powstałą w wymienionych okresach ZUS w odrębnej decyzji
przyzna rentę socjalną.
W przypadku negatywnego orzeczenia komisji
lekarskiej ZUS wyda decyzję o odmowie przyznania renty socjalnej. Od tej
decyzji przysługuje prawo do wniesienia odwołania do sądu okręgowego
sąd pracy i ubezpieczeń społecznych. W odwołaniu tym należy wnioskować o
uchylenie zaskarżonej decyzji ZUS, o powołanie przez sąd biegłego do
zbadania stanu zdrowia oraz o przyznanie renty socjalnej uzasadniając
krótko te wnioski. Należy zaznaczyć, ze ZUS każdorazowo na końcu każdej
decyzji (każdego orzeczenia) poucza stronę o jej prawach i terminie w
jakim należy złożyć odwołanie do sądu.
Niniejszą poradę opracowano w
związku z sytuacja, gdy osoba (Rom) wnioskująca o rentę socjalną, po
otrzymaniu negatywnego orzeczenia lekarza orzecznika, nie wniosła
sprzeciwu do komisji lekarskiej, lecz skierowała odwołanie bezpośrednio
do sądu okręgowego. Sąd okręgowy odrzucił to odwołanie stwierdzając, że
wniesienie sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika do komisji
lekarskiej jest obligatoryjne i nie może być pominięte w toku
postępowania. Sąd oparł się o art. 477.9 par. 3? Kpc, który we wskazany
sposób reguluje tok postępowania o świadczenie z ubezpieczeń społecznych
( w tym o rentę socjalną).
Wnioski:
1. czytajmy dokładnie
pouczenia zamieszczane na orzeczeniach lekarza orzecznika, komisji
lekarskiej, czy decyzjach ZUS (w końcowej ich części) i stosujmy się do
nich.
2. Starania o rentę socjalną trzeba zacząć od nowa pamiętając o powyższych obowiązkach.
Prawnik Mobilnego Centrum
/-/ mgr Stanisław Rydzoń
